De Vrouw in Zwart en het Zwarte Paard

Een herinnering aan de kracht in het onzichtbare

In het stille veld, waar de woorden verdwijnen en de adem van het paard hoorbaar wordt, begint iets echts. Iets puurs. Hier verschijnt zij – de Vrouw in Zwart – symbool van zachtheid en kracht, van overgave en weten. Niet als mysterie om te ontwijken, maar als een uitnodiging om te herinneren. Niet gehuld in duisternis uit angst, maar als hoedster van het mysterie, en van oude wijsheid. Haar zwarte gewaad is een symbool van thuiskomen – in het lichaam, in de aarde, in het ongeziene.

Aan haar zijde staat het Zwarte Paard. Een wezen van kracht, vrijheid en diepe instinctieve kennis. Samen bewegen zij als één: zij, het zachte hart en de scherpe geest; het paard, de oerkracht en het grote hart dienent als de spiegel van de ziel Zij spreekt niet, en toch zegt haar stilte alles. Het paard briest, zijn adem dampend als de geest van de nacht zelf.

Zij is niet bang voor duisternis. Zij *is* de duisternis – niet het kwaad, maar het ongeziene. De ruimte waarin zaad kan kiemen, waarin stilte mag spreken, waarin waarheid zich langzaam ontvouwt als een bloem die enkel ’s nachts bloeit.

Het Zwarte Paard is haar schaduw en haar gids. Het draagt de herinneringen van het collectieve onderbewuste, de woede van vergeten vrouwen, het instinct van de aarde. Zij legt haar hand op zijn manen, en ze lopen samen – niet weg van het verleden, maar er dwars doorheen.

De vrouw in zwart leeft in nauwe verbinding met de natuur – niet als toeschouwer, maar als deel van haar ritme. Ze hoort de taal van bomen, voelt de adem van de wind en kent de cyclus van groei, afbraak en hergeboorte.

Ze beweegt moeiteloos tussen werelden. Tussen het zichtbare en het onzichtbare, het aardse en het spirituele, het leven en de dood. Zij is de tussenpersoon, de poortwachtster, de gids op het pad van overgangen.

Haar aanwezigheid herinnert aan het oude weten: dat sterven geen einde is, maar een noodzakelijke poort naar transformatie. Zij is vertrouwd met het loslaten, met het leeglopen van wat niet langer dient, en met het wachten – in stilte – op wat opnieuw geboren wil worden.

Zij belichamen het pad van innerlijke transformatie. Niet via het licht alleen, maar juist door de schaduw te betreden. In de stilte, in het niet-weten, in het donker waar zielen opnieuw gevormd worden.

Samen halen ze in het donker de lang vergeten schatten op en dat wat onderdrukt is bevrijden ze weer zodat de stroom van leven weer volledig kan stromen en de wijsheid weer genomen kan worden

De Vrouw in Zwart en het Zwarte Paard nodigen je uit:

Om te vertragen, voelen, helen,te herrineren en jezelf weer compleet te maken
Durf jij samen het donker in te gaan en te ontdekken wie je werkelijk bent ?
En te geloven dat de poort naar jezelf soms zwart is – diep, rijk en vol leven.
Welkom.