Het Donker Vrouwelijke

Zij komt niet luidruchtig, niet in het licht van dag.

Zij sluipt binnen als de schemering, zacht, stil, maar onmiskenbaar aanwezig.

Het donker vrouwelijke is geen schaduw die vermeden moet worden, maar een bron van oeroude wijsheid!

Een diepe rivier onder het oppervlak van het bekende.

Zij is de baarmoeder van het niet-weten, waar chaos geen vijand is, maar een begin.

Waar afbraak niet het einde is, maar een portaal naar iets diepers, iets echts.

Zij kent de taal van cycli: dood en wedergeboorte, verlies en herstel, loslaten en opnieuw kiezen.

Zij vraagt je niet om mooi te zijn, maar om waarachtig te zijn.

Om je maskers af te leggen, je wonden te eren, en je rauwe waarheid te spreken, ook als je stem beeft.

In haar ogen ligt de kracht van het mysterie, de magie van het onzichtbare, de heilige duisternis waarin zaden ontkiemen en zielen zichzelf herinneren.

Zij woont in de stilte van de nacht, in de diepte van je bekken, in het bloed van je voorouders, in het fluisteren van je dromen.

Zij is niet hier om je te verlossen, maar om je te laten vallen, in jezelf.

In je intuïtie.

In je lichaam.

In je innerlijke weten dat geen uitleg nodig heeft.

Zij is de heks, de wijze vrouw, de minnares van de maan.

Zij is Kali, Lilith, Inanna, de gezichten van dat wat niet getemd wil worden.

Zij is jouw kracht als je breekt.

Jouw schoonheid als je rouwt.

Jouw vuur als je nee zegt.

Het donker vrouwelijke vraagt geen toestemming.

Zij eist alleen waarheid.

En wie bereid is te luisteren, vindt in haar een thuiskomst die dieper gaat dan licht ooit kan reiken.